Πόσο εύκολο είναι να κάνεις 10.000 βήματα σε μία πόλη που όλοι οδηγούν;

Κάθε μέρα, 10.000 βήματα για να είσαι υγιής. Ναι, αλλά σε μία πόλη που όλοι οδηγούν;

Το γεγονός ότι κανείς δεν περπατά σε μία πόλη που όλοι οδηγούν, όπως είναι η Αθήνα, ήταν πάντα για μένα δεδομένο. Αλλά για πω την αλήθεια ακόμη κι εγώ η ίδια δυσκολεύομαι να περπατήσω από το γραφείο μου μέχρι το σούπερ μάρκετ και δεν απομακρύνομαι από την ακτίνα των πέντε τετραγώνων που περιβάλλει το διαμέρισμά μου χωρίς να χρησιμοποιήσω το αυτοκίνητό μου. Ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας πηγαίνω με το αυτοκίνητο και ψάχνω να βρω το parking στο οποίο θα πληρώσω κάτω από 10 ευρώ την ώρα!

Όμως επειδή τα χρόνια, εγώ δεν είμαι και η συνέπεια προσωποποιημένη στη γυμναστική, πήρα μία αποφάση: να προκαλέσω τον εαυτό μου. Αφού οι περισσότερες έρευνες και ειδικοί συστήνουν τα 10.000 βήματα την ημέρα για να παραμείνει κάποιος υγιής και σε φόρμα σκέφτηκα “γιατί όχι;”. Πόσο δύσκολο θα μπορουσε να ήταν; Έτσι, ένα πρωινό κάποιας Δευτέρας ξεκίνησα να περπατώ με στόχο να πιάνω τα 10.000 βήματα, κάθε μέρα, σε μία πόλη που όλοι οδηγούν. Πόσο εύκολο ήταν;

 

10.000 βήματα

Τουλάχιστον είδα ωραία γράφιτι, ποτέ δεν τα είχα προσέξει μέσα από το αυτοκίνητο.

 

ΔΕΥΤΕΡΑ

Βάζω το ξυπνητήρι στις 6.30 το πρωί και είμαι στο δρόμο στις 7.10 (ναι, οκ, το 6.30 δεν είναι η καλύτερη ώρα για μένα. Κατάφερα να σηκωθώ στις 6.50, μετά από τα απανωτά χτυπήματα.) Αρχίζω και περπατώ γύρω από τη γειτονιά με τον μόνο φόβο μήπως μου επιτεθεί κάποιο αδέσποτο σκυλί. Αντ΄αυτού τα φορτηγά ήταν το βασικό μου εμπόδιο, έτρεχαν σαν τρελά φορτηγά, για έναν μυστήριο λόγο. Με τον φόβο στην καρδιά όταν επέστρεψα σπίτι είχα ήδη καταγράψει στον βηματομετρητή 3.000 βήματα περίπου, περπάτημα με ζωηρό ρυθμό για 20 λεπτά. Κατά τη διάρκεια της ημέρας σηκώνομαι τακτικά από το γραφείο και κάνω αρκετά βήματα στο χώρο δουλειάς (σκάλες, σκάλες, διάδρομοι, σκάλες, περπάτημα γύρω από το γραφείο, σκάλες) και εκπλήσσομαι ευχάριστα από το πόσο κοντά έφτασα για σήμερα στα 6.000 βήματα! Αύριο θα προσπαθήσω περισσότερο.

Bήματα: 6.680

ΤΡΙΤΗ

Αποφασίζω να κάνω μία αποτοξίνωση από την καφείνη και βγαίνω να περπατήσω λίγο πριν τις 8 (αυτό το 6.30 της προηγούμενης μέρας με τσάκισε!). Είναι μόλις 8 π.μ. και χαίρομαι που δεν με πλάκωσε το πάπλωμα και περπατάω. Τον ρυθμό του βηματισμού μου όμως τον φρενάρουν τα αυτοκίνητα που περνούν, τα φανάρια στα οποία σταματώ, τα μηχανάκια που περνούν ξυστά δίπλα μου και μου κόβουν τη χολή! Επιστρέφω σπίτι, καταγράφω λίγες παραγωγικές ώρες δουλειάς πριν χρειαστεί να βγω και πάλι και να ξαναπερπατήσω (με πολύ κόπο αυτή τη φορά). Το βράδυ ψιλοκαταρρέω στον καναπέ με μια σαλάτα και με μια σειρά του Netflix. Αποστολή εξετελέσθει. Πόνος στις γάμπες.

Bήματα: 8.500

10.000 βήματα

Καθώς περπατάς στους δρόμους της Αθήνας η επιθυμία για ομορφιά υπάρχει στο γαλάζιο…

ΤΕΤΑΡΤΗ

Μετά από έναν υπέροχο ύπνο, είμαι σε κατάσταση πλήρους παραγωγικότητας από τις 7 το πρωί. Καταλήγω να περπατάω σε καταστρεμμένα πεζοδρόμια (ή σε ανύπαρκτα), σε ποδηλατόδρομους που διακόπτονται από δέντρα (!) και σε δρόμους που δεν μου επιτρέπουν να φτάσω απρόσκοπτα στον στόχο μου. Επιστρέφω σπίτι με ένα αφράτο, ζεστό τσουκέρι που μόλις βγήκε από τον φούρνο που τυχαία πέρασα (και δεν είχα συνειδητοποίησει ότι τα ζεστά τσουκέρια μυρίζουν τόσο όμορφα μαχλέπι το πρωί!). Τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα πάνω στα πεζοδρόμια δυστυχώς δεν με αφήνουν να περπατάω με ρυθμό. Και αυτό είναι πραγματικότητα.

Bήματα: 5.880

ΠΕΜΠΤΗ

Κάνω μια ακόμη πρωινή βόλτα μέχρι να ξεκινήσω δουλειά. Σήμερα όμως αποφασίζω να “σπάσω” το περπάτημα στα τρία. Μετά τη δουλειά χαλαρώνω με λίγα ψώνια (ο κρυπτονίτης μου), και στη συνέχεια, συναντώ μερικούς φίλους για φαγητό όπου καταλήγω να πάω με τα πόδια στο σημείο συνάντησης. Καλά τα κατάφερα και σήμερα, τρομάρα μου! Άμα σε θέλει…

Bήματα: 9.800

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Είναι η πρώτη φορά σε όλη αυτήν την εβδομάδα που δεν παρακολουθώ τον αριθμό των βημάτων μου και αισθάνομαι τόσο καλά που χαλαρώνει το μυαλό μου για λίγο. Έχω κατεβει στο Παλαιό Φάληρο αυτή τη φορά και περπατάω δίπλα στη θάλασσα. Αυτό.

Bήματα: 8.700

10.000 βήματα

Τουλάχιστον τα παλιά κτήρια λάμπουν και αστράφτουν στο μεσημεριάτικο ήλιο δίνοντας έναν αλλιώτικο ρυθμό στο περπάτημα.

ΣΑΒΒΑΤΟ

Είμαι ένα περίεργο πλάσμα που του αρέσει να ξυπνά νωρίς τα Σαββατοκύριακα (οι εργάσιμες είναι το πρόβλημά μου). Μου αρέσει να περπατάω γύρω από τη γειτονιά όταν όλοι οι άλλοι κοιμούνται. Κι όταν τα αυτοκίνητα είναι παρκαρισμένα στη θέση τους και δεν κινούνται. Η πρωινή δροσιά με γεμίζει ενέργεια, βάζω τα ακουστικά στα αυτιά μου και ακούω ωραίες μουσικές. Παρακολουθώ τα σπίτια, τα μπαλκόνια, τον ουρανό. Δεν καταλαβαίνω ότι περπατάω, είμαι ένας παρατηρητής του δρόμου. Επιστρέφω πλημμυρισμένη από ενδορφίνες στο σπίτι όταν βλέπω τον βηματομετρητή. Σήμερα έσπασα το φράγμα! Yeah!

Bήματα: 10.100

ΚΥΡΙΑΚΗ

Κάνω σχέδια για να πάω για πεζοπορία σήμερα – συγκλονιστικό, ξέρω. Αυτή τη φορά θα βγω λίγο πιο έξω από την πόλη για να πάω για περπάτημα στο Τατόι και μετά να καταλήξω κάπου για brunch. Μέχρι τη στιγμή που η μέρα φτάνει στο τέλος της, συνειδητοποιώ ότι κάθε μου βήμα άξιζε, ακόμη κι αν σε αυτή την πόλη όλοι οδηγούν…

Bήματα: 10.800

10.000 βήματα

 

Αν θα το ξανάεκανα; Εννοείται! Ήδη έχω αγοράσει καινούργια παπούτσια για να γράψω βήματα και χιλιόμετρα μέσα στην πόλη που όλοι οδηγούν.

#healthy_is_the_new_beauty

Pharmalista Healthy is the new beauty

1 comment

Σχολιάστε το...